A. Sala rozmów. Nauczycielka – Uczeń.
A. Sala rozmów
Nauczycielka: Dzień dobry. Jestem Anna Dominika.
Uczeń: Dzień dobry. Nazywam się Valdemar Kristofsson.
Nauczycielka: Bardzo mi miło.
Uczeń: Miło mi.
Uczeń: Chciałbym uczyć się języka polskiego na Islandii.
Nauczycielka: Cieszę się, że będę mogła ci pomóc.
Nauczycielka: Czy zapisać cię na kurs dla początkujących?
Uczeń: Tak, bo ja nie znam polskiego alfabetu … i nie umiem czytać po polsku…
Nauczycielka: Rozumiem. W takim razie zapraszam cię jutro na pierwsze zajęcia.
Uczeń: Dziękuję i do zobaczenia.
Nauczycielka: Do widzenia.
B. Na przerwie w szkole. Rozmowa trzech uczniów.
B. Rozmowa 3 uczniówAgnieszka: Cześć wam, zapisałam się na polski!
Waldemar: O! Ja też chcę uczyć się języka polskiego.
Aleksandra: Ja chcę zwiedzić Warszawę. Słyszałam na lekcjach historii o Łazienkach. Tam mieszkała kiedyś polska królowa i dostała ten pałac z ogrodem od męża, polskiego króla, na znak jego miłości!
Agnieszka: Ja jutro idę na piewsze zajęcia. A wy?
Aleksandra: Pewnie! Chcę poznać ten kraj…
Waldemar: Ja też! Będziesz nam trochę pomagać, Agnieszko Valdemarsdóttir. (Hihi)
Agnieszka: … na razie! Idę, bo już zaczęły się lekcje historii, może dowiem się czegoś więcej o tej historii miłosnej króla Stanisława Poniatowskiego.
C. Rozmowa na lekcjach języka polskiego. Nauczycielka – uczniowie.
C. Rozmowa na lekcjach języka polskiegoNauczycielka: Witam wszystkich chętnych do nauki języka polskiego. Mam na imię Anna Dominika, jestem nauczycielką języka polskiego poza granicami kraju. W islandzkich szkołach nie zwraca się do nauczyciela na „Pan / Pani” (tak jak w Polsce) , tylko na „ty”. Dlatego wołajcie mnie „Anno”, nie „Pani Anno”.
Uczeń: Mam pytanie, jakie są litery w polskim alfabecie?
Nauczycielka: Proszę posłuchać…
