Gramatyka „W szkole”

/a/ a auto
/ą/ ą dąb
/ce/ c cena
/cie/ ć ćma
/de/ d dom
/e/ e sen
/f/ f foka
/gie/ g gęś
/ha/ h herbata
/i/ i igła
/jot/ j ja
/ka/ k kot
/el/ l lew
/eł/ ł ława
/em/ m mama
/en/ n nos
/eń/ ń koń
/o/ o oko
/o kreskowane/Kraków
/pe/ p pomoc
/er/ r krowa
/es/ s słowo
/eś/ ś świnia
/te/ t kot
/u/ u ulica
/wu/ w woda
/igrek/ y syn
zet/ z zebra
/ziet/ ź źle
/żet/ ż żona

Pamiętaj o tym, że w najbardziej typowym akcentem wyrazowym w języku polskim jest akcent padający na 2 sylabę od końca.

Na przykład, w wyrazie „Bartek” są dwie sylaby:Bar -tek.
Pamiętając o tym, że w języku polskim liczymy sylaby od końca, „tek” – to sylaba pierwsza, „bar” – to sylaba druga. A, więc w wyrazie „Bartek” akcent wyrazowy pada na drugą sylabę od końca, czyli na „bar”.

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu. W mianowniku wystepuje zazwyczaj forma słownikowa.
Co (np. rzecz) to jest? – To jest ołówek.
Kto (np. osoba) to jest? – To jest dziewczyna.

Mianownik: Kto? Co? – Anna, Agnieszka, Stanisław, Piotr.
Wołacz: O! – Anno, Agnieszko, Stanisławie, Piotrze.

Słownictwo oficjane: Pan, Pani Wołam: Panie Stanisławie / Pani Anno
Nieoficjalne : Ty Wołam: (Ciebie) Stanisławie/ Anno
Ciebie = Cię

c cło
cz czas
ci ciepło
ć ćma

s serce
sz szelest
si się
ś śnieg

d dom
dz dzwon
dż dżungla
drz drzwi
dzi dziecko
dź dźwig

n noc
ni nic
ń koń

z zebra
ż żebra
zi zima
ź źle

h = ch herbata, chleb
ż = rz żona, rzeka
u = ó ukłon, ósmy

rodzaj męski (on): student, tata
rodzaj żeński (ona): studentka, pani, noc
rodzaj nijaki (ono): dziecko, mieszkanie, imię, muzeum

Pytanie: Czy to jest gumka?
Twierdzenie: Tak, to jest gumka.
Przeczenie: Nie, to nie jest gumka.