Málfræði „Á leikvellinum“

Wołacz

Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, siódmy przypadek polskiej deklinacji. Wołacza używa się w zawołaniach, bezpośrednich zwrotach oraz w funkcji apelu.
Przykłady:
Pani Anno! Anno! Aniu!
Panie Piotrze! Piotrze! Piotrku!


Odmiana bezokolicznika być

liczba pojedyncza:
ja jestem
ty jesteś
on, ona, ono jest

liczba mnoga:
my jesteśmy
wy jesteście
oni, one są


Cyfry od 1 do 10

1 – jeden 6 – sześć
2 – dwa 7 – siedem
3 – trzy 8 – osiem
4 – cztery 9 – dziewięć
5 – pięć 10 – dziesięć


Samopoczucie

Jak się masz? Jak się czujesz?
:-/ 🙂 😀
Źle. Dobrze. Bardzo dobrze.
Kiepsko Może być Wspaniale.


Odmiana bezokolicznika mieć

liczba pojedyncza:
ja mam
ty masz
on, ona,ono ma

liczba mnoga:
my mamy
wy macie
oni, one mają


Nazwy krajów i narodowości

rodzaj męski liczby pojedynczej, rodzaj żeński liczby pojedynczej, liczba mnoga

Islandia – Islandczyk, Islandka, Islandki,Islandczycy.
Polska – Polak, Polka, Polki, Polacy.
Czechy – Czech, Czeszka, Czeszki, Czesi.
Anglia – Anglik, Angielka, Angielski, Anglicy.
Niemiec – Niemiec, Niemka, Niemki, Niemcy.
Rosja – Rosjanin, Rosjanka, rosjanki, Rosjanie.
Francja – Francuz, Francuzka, Francuzki, Francuzi.
Szwecja – Szwed, Szwedka, Szwedki, Szwedzi.
Norwegia – Norweg, Norweżka, Norweżki, Norwegowie.
Dania – Duńczyk, Dunka, Dunki, Duńczycy.

Kto to jest? To jest Polka / Polak. (mianownik)
Kim jesteś? – Jestem Polką / Polakiem. (narzędnik)


Końcówki przymiotników

r. męski r. żeński r. nijaki

Jaki? Jaka? Jakie?
dobry dobra dobre